بحران جنگ، اثرات عمیق و چند وجهی بر سلامت روان افراد و جوامع به جا می گذارد. از دست دادن یا مجروح شدن خود و نزدیکان، تخریب زیر ساخت ها، آوارگی و مواجهه مداوم با ترس و ناامنی و نیز اخبار مربوط به کشته و زخمی شدن هموطنان، استرس زیادی را ایجاد کرده و میتواند موجب بروز مشکلات روان شناختی مانند افسردگی و اضطراب، اختلال استرس پس از سانحه و سایر چالش های روانی شود. در این میان، گروه های آسیب پذیر شامل کودکان، سالمندان، افرادی که در معرض صحنه های تخریب و کشته و مجروح شدن افراد هستند، ممکن است بیشتر دچار مشکلات روان شناختی شوند. علاوه براین، افرادی که از قبل مبتلا به بیماری های روانپزشکی شامل افسردگی و اضطراب بوده و یا اختلالات شدید روانپزشکی مانند اسکیزوفرنیا یا اختلال دوقطبی دارند نیز از گروه های آسیب پذیر محسوب می شوند و ممکن است بواسطه شرایط جنگی، بیماری شان تشدید شود و یا حتی در وضعیت بحران قرار گرفته و نیاز به مداخله در بحران داشته باشند.
براساس دستورالعمل های سازمان جهانی بهداشت، ارائه مراقبت های روان شناختی در زمان جنگ نه یک نیاز اساسی بلکه یک ضرورت بشردوستانه است. هدف مراقبت های روان شناختی، کاهش رنج روانی، تقویت تاب آوری عموم مردم و افراد آسیب پذیر و حمایت از بهبود کیفیت زندگی در شرایط بحرانی است. راهنمای حاضر در راستای این اهداف، تلاش دارد توانمندی افراد و خانواده ها را برای مدیریت استرس های روانی ناشی از جنگ ارتقاء داده و بدین ترتیب سلامت روان و کیفیت زندگی افراد را بهبود بخشد و از تشدید مشکلات و بیماری های روانپزشکی پیشگیری کند.