امانت از کلمه «امن» به معنی ایمنی و اطمینان گرفته شده است. در قرآن مجید امانت دارای انواع و اقسامی است و تنها شامل امانت‌های مالی نیست بلکه شامل امانات معنوی مانند قرآن و آیین خدا و عبادات، وظایف و همچنین شامل نعمت‌های مختلفی که خداوند به انسان داده است می‌شود و لذا مؤمنان واقعی و انسان‌های شایسته کسانی هستند که تمام این امانت‌ها را مراعات کنند و مراقب حفظ همه آنها هستند، پس می‌توان گفت هر کار و وظیفه‌ای که به انسان سپرده می‌شود در حکم امانت نزد اوست. امانت‌داری آن است که شخصی به شخص دیگری چیزی یا سفارشی (خدمتی،کاری) مادی یا معنوی را به منظور حفظ، نگهداری و یا انجام بسپارد و آن شخص قبول کند؛ در این صورت، شخص امانت‌دار موظف است بدون کوچکترین دخل و تصرفی خارج از توافق فی‌مابین، مورد امانت را حفظ یا انجام و به صاحبش برگرداند. مثلا در تولید یا پخت نان توافق بین مشتری و نانوا این است که نانوا خمیر نان را که در حکم امانت مشتری نزد نانواست بدون جوش شیرین فراوری و آماده طبخ کند، اگر نانوا غیر از این عمل کند امانت‌دار نیست. پس باید روح امانت‌داری در تمام ابعاد و به خصوص در تربیت مورد توجه باشد.