از لحاظ تئوری، منابع طبیعی به گروهی از دارایی‌های ثابت در تملک واحد اقتصادی گفته می‌شود که در طبیعت وجود داشته و دارای منافع آتی هستند.
معمولاً منابع طبیعی به عنوان دارایی‌های تهی شونده شناخته می‌شوند که به طور فیزیکی در فرایند تولید مورد استفاده قرار می‌گیرند، استخراج یا بهره برداری از آنها موجب تغییر فیزیکی می‌شود و به نسبت بهره برداری، ارزش خود را از دست می‌دهند، جنگل‌ها، منابع نفت و گاز طبیعی و انواع معادن (طلا، نقره و زغال سنگ) نمونه‌هایی از منابع طبیعی هستند.
استهلاک منابع طبیعی: عبارت است از سرشکن کردن و تخصیص مبلغ استهلاک پذیر یک منبع طبیعی به مقدار محصولی که از آن استخراج یا بهره برداری می‌شود.
تفاوت استهلاک دارایی‌های مشهود با منابع طبیعی در نحوه مستهلک شدن دارایی است، به این معنی که دارایی‌های مشهود مانند ساختمان، ماشین آلات و تجهیزات با گذشت زمان و به دلیل استفادۀ زیاد، نابابی، پوسیدگی و کفایت نداشتن، توان اولیه خود را از دست می‌دهند درحالی که استخراج از منابع طبیعی و کاهش ذخیره آنها موجب استهلاک می‌شود.