در روش نزولی فرض بر این است که دارایی ثابت در سال‌های اول عمر مفید خود منافع بیشتری نسبت به سال‌های آخر ارائه می‌کند، بنابراین بازده دارایی نو بیش از دارایی کهنه می‌باشد. درنتیجه هر سال که از عمر مفید دارایی می‌گذرد هزینۀ استهلاک آن نسبت به سال قبل کاهش می‌یابد.
برای محاسبۀ استهلاک به صورت نزولی از روش‌های زیر استفاده می‌کنند:
- الف) روش درصدی از ارزش دفتری
- ب) روش نزولی با نرخ مضاعف
- ج) روش مجموع سنوات