خیلی اوقات مسائل کوچک و کم اهمیت بیشتر از مسائل مهم و تأثیرگذار ذهن و وقت ما را به خودشان مشغول می‌کنند؛ مثلا اشتباه سهوی یک مجری تلویزیون خیلی بیشتر از سو تدبیر یک مسئول عالی رتبه مورد نقد و نظر قرار می‌گیرد. به عبارت دیگر معمولا ما بدون توجه به میزان اهمیت مسائل درباره‌شان حرف می‌زنیم؛ هرچند همه خوبی‌های کوچک و بزرگی که در اطرافمون می‌بینیم ارزشمند هستند و همه بدی‌ها تأسف‌بار است ولی توجه به این اولویت‌ها هم درباره افراد مهم و با نفوذ و هم درباره عموم مردم گره خیلی از مشکلات اجتماعی را باز می‌کند.