با عرض سلام و ادب 

ضمن قبولی طاعات و عبادات و آرزوی سلامتی برای همه ی مردم دنیا به مخصوص مردم سرزمینم.

شاید عنوان ایده خیلی ساده و راحت و در دو کلمه گنجانده شده باشد. اما هر واژه ی آن یک دنیا معنا و مفهوم دارد. با این مقدمه شروع می کنم که مردم کشور ما سرانه ی مطالعه ی کمی دارند و این مسأله به گونه ای است که نمی شود به این راحتی از آن گذشت و همچنین در مدارس این را به عینه دیده ایم و همانطور که همگی میدانیم وضعیت املا و نگارش نه تنها در دبستان بلکه در دانشگاه و افراد بزرگسال نیز وجود دارد که از نوشتن یک درخواست نامه ی رسمی بازمانده اند. که چند مدتی روی آن تحقیق کردم و به این نتیجه رسیدم که در کلاس های کارورزی که حضور میابم مسابقه ی کتابخوانی راه بیندازم و در آنجا درصدد رفع این مسأله ی مهم و خطیر برآیم. در کلاس به دانش آموزان می گفتم هر کسی هر کتابی که دوست دارد بخواند و با آمادگی کامل به کلاس آمده و برای دوستانش توضیح بدهد.(در هر زنگ به مدت ده دقیقه دو نفر قصه یا هرچیزی که خوانده بودند را بیان میکردند) و ناگفته نماند قبل از آن یک سری آموزش در خصوص نحوه ی ارائه داده بودم. به آنها میگفتم کلاس در اختیار شما و آن را برای ما،هم کنترل کنید و هم قصه ی خود را شیوا و قوی ارائه بدهید و همین طور شد. یعنی دانش آموزان با شور و شوق میرفتند و کتاب می خواندند و برای هفته ی بعد اماده می شدند که آن را برای همکلاسی های خود روایت کنند و من هم به افراد برتر جایزه می دادم که این باعث هیجانی شدن مسابقه شد.و به اهداف خود که شامل :

تقویت املا و انشا

گسترش دایره ی واژگان

یادگیری فن بیان و مدیریت کلاس

حفظ شخصیت دانش آموزان (به بهانه ی مسابقه، به دانش اموزان بی بضاعت هدیه می دادم).

شناخت حالت روحی و روانی فراگیران(براساس انتخاب داستان، چون یکی از دانش آموزانم فرزند طلاق بود و قصه ی انتخابی آن متناسب با شرایطش بود و به او کمک کردم که حالش بهتر شود)

جذاب کردن کلاس درس(مادر یکی از دانش آموزان گفتند که فرزندم وقتی به خانه آمد، ناهار نخورده شروع به خواندن کتاب غیر درسی کرد و گفتم چه شده؟ گفت مسابقه کتاب خوانی داریم و افراد برتر جایزه می گیرند)

و هزار و یک اثر مفید دیگر. دست یافتم

امیدوارم ایده ی بنده مورد پسند همه ی همکاران واقع شود.