می‌توانیم بگوییم دو زبان فارسی و عربی در درازنای تاریخ، رابطه‌ای دوسویه داشته‌اند؛ در سده‌های پیش از اسلام ـ به ویژه در روزگار ساسانیان که پایتخت ایران، تیسفون (مدائن)، در نزدیکی بغداد کنونی جای داشت و میان ایران و برخی از اعراب روابط بازرگانی برقرار بودـ زبان عربی انبوهی از واژه‌های فارسی را به وام گرفت. شمار این وام‌واژه‌ها را دست‌کم 2500 واژه برآورد کرده‌اند، پس از راهیابی آیین اسلام به ایران و گرویدن ایرانان به آن، روند وام‌گری فارسی از عربی آغاز شد و کمابیش تا صدسال پیش ادامه یافت. به این ترتیب، همسایگی و پیوند دیرینۀ ایرانیان و عرب‌زبانان، به دادوستد تاریخی میان فارسی و عربی انجامیده و بر پرمایگی و توانایی هر دو زبان افزوده است.