در وقتی که من در سر سماوار نشسته چاينکِها را با لتَّه تازه میكردم، یک بچه از مهمانخانه برآمده پیش من آمده که به من هم قد، اما از من باریکتر مینمود و او دلگيرانه به لب صُفّه نشسته خودبهخود گفت: «در اينجا لااقل يَگان كس يافت نمیشود كه آدم با وی بيَت برََک كرده، روز را گذراند». من از او پرسیدم: «بیت برک چیست؟»