فیلم آموزش پیام های آسمان - پایه هشتم: فصل سوم (درس هفتم: شکیات مبطل و غیر مبطل)

شک یعنی دو دلی یا وسواس. شک در نماز یعنی یادمان نیاید که چند رکعت خواندیم، کدام ارکان نماز را به جا نیاوردیم یا اجزای نماز را فراموش کنیم. برخی از شکیات قابل اعتنا هستند و باید طبق احکام به آنها عمل کرد اما برخی شکیات نادرست‌اند. آدم‌های کثیرالشک؛ یعنی آنان که مدام فکر می‌کنند که نمازشان را اشتباه خواندند، نباید به این شک افراطی توجه کنند. جای دیگری که نباید به شک اعتنا کرد، شک بعد از محل است. فرض کنید به سجده رفته‌اید و در همان حال شک می‌کنید که حمد و سوره را خوانده‌اید یا نه. این شک غیرقابل اعتناست. شک بعدی که لزومی ندارد به آن توجه کنیم مربوط به بعد از اتمام نماز می‌شود. اینکه نمازگزار بعد از نماز فکر کند که بخشی از نمازش را اشتباه خوانده، شک بی‌موردی است و نباید به آن توجه کرد.