اگر کسی خدای نکرده با فعل حرام روزه‌اش را باطل کند، مثلا نعوذ بالله در حال روزه شراب بخورد، و این کار را از روی علم و عمدا انجام بدهد؛ روزه‌اش باطل است و هم باید روزه را قضا کند و هم بنا بر احتیاط کفاره جمع دارد. حتی اگر کسی نداند که این کار کفاره جمع دارد، باز هم کفاره جمع بر ذمه‌اش است. اما اگر کسی نداند یک عمل حرام روزه را باطل می‌کند، مثلا نداند دروغ بستن به خدا روزه را باطل می‌کند و احیانا مرتکب شود؛ روزه‌اش باطل است و باید بعدا قضا کند ولی کفاره بر ذمه‌اش نخواهد بود.