هنر زیر لاکی نوعی نقاشی آبرنگ روی اشیای مقوایی (پاپیه ماشه) همچون قلمدان، جلد کتاب، قاب آینه، رحل قرآن، جعبه آرایش و سینی و غیره که رویه آن با ماده جلادهنده (لاک) پوشانیده می‌شود. منشا رشته هنری نقاشی زیر لاکی در ایران به اواخر دوره صفویه باز می‌گردد و تا دوره‌های زندیه و قاجاریه ادامه می‌یابد. هر چند که کارهای زیر لاکی نخستین بار از زمان ظهور مغولان (سده سیزدهم میلادی) در عرصه تاریخ و حتی پیش از آن مطرح گردید، لیکن ورود این کارها در ترکیب با نقاشی از دو سده پیش به عنوان رشته‌ای مستقل پا به میدان هنرهای ایرانی گذاشت.