دانش آموز. یک کلمه اسـت ولی برای خودش یه دنیاست. میز و صندلی‌های‌ چوبی که پر از تقلب و فرمول‌های‌ ریاضی و شیمی و فیزیکه. تخته سیاه گچی که کاریکاتورِ تمام معلم‌ها رو بـه خودش میبینه. دقیقه‌هایی که بـه امیدِ زنگ تفریح سپری میشن. عطرِ نارنگی و خیار که همیشه از تهِ کلاس میاد. استرس‌های‌ همیشگیِ شب‌های‌ امتحان. پاره پوره کردن کتاب‌ها و جزوه‌ها بعد از آخرین امتحان. دانش آموز بودن هرچقدر خوب، هرچقدر بد ولی روزهایی تو زندگی هستن که دلمون لک میزنه برای این که بازم دوباره دانش آموز باشیم و پشت میز و صندلی‌های‌ چوبی بشینیم.