پیرمردی که سال‌های عمرش به هفتاد و هفت رسیده بود، در بستر بیماری، واپسین لحظات زندگی را می‌گذرانید. در تن رنجورش رمقی باقی نمانده بود و

جوانی گه کار و شایستگی است   /   گه خودپسندی و پندار نیست

با خود می‌گفتم از دوازدهم مهر ماه 1359 چه به یاد داری؟ هیچ! آنجا که تو به آن پای می‌نهادی خرمشهر نبود، خونین شهر نیز نبود. این شهر دروازه‌ای در زمین داشت و دروازه‌ای دیگر در آسمان و تو در جست‌وجوی دروازه آسمانی شهر بودی که به کربلا باز می‌شد و جز مردان مر

در وقتی که من در سر سماوار نشسته چاينکِ‌ها را با لتَّه تازه می‌كردم، یک بچه از مهمان‌خانه برآمده پیش من آمده که به من هم قد، اما از من باریک‌تر می‌نمود و او دلگيرانه به لب صُفّه نشسته خودبه‌خود گفت: «در اين‌جا لااقل يَگان كس يافت نمی‌شود كه آدم با

دانش‌آموزان عزیز توجه شما را به روخوانی متن نیایش کتاب فارسی نهم جلب می‌کنیم. به این روخوانی با دقت گوش کنید و بعد از آن سعی کنید با لحن خواننده متن، متن را بخوانید

به نام خداوند جان و خرد کز این برتر اندیشه بر نگذرد خداوند نام و خداوند جای خداوند روزی ده رهنمای خداوند کیوان و گَردان سپهر فروزنده ماه و ناهید و مهر به بینندگان آفریننده را نبینی مرنجان دو بیننده را نیابد بدو نیز اندیشه راه  که او